In die dagen was het nog mogelijk om bij de politie een z.g. oefenvergunning te kopen en die zelfs ook nog een paar maal te laten verlengen om zonder rijbewijs (weliswaar met enige beperkingen) op een motor rond te mogen rijden. Ik heb daar toen heel veel gebruik van gemaakt.
Zodra ik echter mijn rijbewijs B had gehaald en mijn eerste auto had gekocht verdween de motor naar de achtergrond (ik heb zelfs geen flauw idee meer waar het ding toen is gebleven) en het heeft uiteindelijk toch nog 18 jaar geduurd voordat ik in 1993 de stoute laarzen weer heb aantrokken om het laatste open plekje op mijn rijbewijs af te laten stempelen.
Hierna beviel het motorrijden op de meteen aangeschafte Honda CB400N vergeleken met het autorijden zo goed dat we na een paar maanden maar besloten hebben om de auto definitief de deur uit te doen.
Niets is echter veranderlijker dan de mens, omdat ik vanwege mijn vlieglessen ergens in 2000 wat gewicht zou moeten zien kwijt te raken ben ik maar begonnen met fietsen. Dit beviel zo goed dat ik tegenwoordig per jaar meer fiets- dan motorkilometers maak...